yürüyordum, kaldırımları izmarit dolu bir caddede,
yoruldum, yönümü çevirdim bir parka doğru
gözümün kestirebileceği alanlara iliştiriyordum bakışlarımı,
o sevimli gülen çocuklara daldım birden
bir de ne göreyim;
bal gözlü bir kız.
bal damlıyor gözlerinden,
bal!
hıçkıra hıçkıra...
gittim oturdum yanına
o kadar üzgündü ki;
parmaklarımla sildim akan ballarını
gülerek dedim ki;
arılara lazım bunlar dökme boşuna
dinlemek geldi içimden derdini
başka bir amaçlada oturulmazdı yanına zaten
anlatmasını istedim;
''çirkinim, kimse beni beğenmiyor'' dedi,
ağlayarak...
dedim gül!
gülünce; herkes güzeldir zaten..
baktı gözlerimin içine,
güldü.
çokta güzelmiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder