İstanbula benziyorum bu aralar

İstanbula benziyorum bu aralar

Beni de kendine benzetti sonunda

Gecelerim kız kulesinin sessizliği kadar yalnız

Dalgaların hışırtısından ibaret sadece

Evim boş bir baraka

Hatta çıkmaz bir sokak

Geceleri sadece yıldızları izliyorsun

Bir tanesi kaysında ondan medet umayım diye

Belki tutarda sevdiğimi görürüm diye

Ama dedim ya beni de kendine benzetti istanbul

Kafam Sultan Ahmet Camisi meydanı gibi

Karmaşa içinde

Ne kendimde bir sahil kenar tadı buluyorum

Nede bir boğaz havası

Balık ekmeklerin kılçığı bile batmıyor artık boğazıma

Tatlı bir acı bile bırakamıyorum ardımda

E. Ateş
2006